Este es un texto falso que sustituye al que había antes, para evitar su copia.
Prima duces iunetis uidit consistere castris tellus, quam uolucer Genusus, quam mollior Hapsus circumeunt ripis. Hapso gestare carinas causa palus, leni quam fallens egerit unda; at Genusum nune sole niues nunc imbre solutae praecipitant; neuter longo se gurgite lassat, sed minimum terrae uicino litore nouit.
Mila dijo:
ResponderEliminarMe he leído de un tirón las últimas entradas, todo ha ido tomando una intensidad que me ha mantenido enganchada casi, casi sin respirar. A ver qué pasa con el mar y la madre...
Yo sigo consternada, pero asombrada del valor de Lidia y Carlitos... están madurando a pasos agigantados. Con lo duro que es sobreponerse a una pérdida sí... pero, la necesidad obliga, las circunstancias...!
ResponderEliminarA ver qué pasa ahora!
Después de encontrar el cadáver de Hector, ya todo era posible.
ResponderEliminarDa mucha pena, la verdad, espero que el río les lleve a algo mejor.
Carmen Cuevas
Bueno. Pues que sigan sin el padre. Es ley de vida, seguir siempre adelante. Un saludo!
ResponderEliminarEsto es terrible.
ResponderEliminarPobres, empiedrar al padre debe haber sido una tarea terrible.
ResponderEliminarQue vamos a hacer con todo el daño sicologico de estos jovenes?
Espero de verdad creer en las ultimas palabras "que estan cerca"
Pos no mas, a seguir adelante Lidia! Forza!
ResponderEliminarPobrecicos, que penita me dan...
ResponderEliminarSigo helada...
Besicos
Sigo atenta con la lectura; es demasiado, pero hay que seguir adelante. Saludos!
ResponderEliminarEstás dos últimas entradas han sido muy conmocionantes, intensas y muy bien narradas pero muy,muy dolorosas. Yo no se para lectores de que edad pensaste esta novela, pero, no se, me parece tan tan dura...
ResponderEliminarPD: los esfuerzos por revivir a Rabo de su segundo suicidio, no van bien pero tampoco mal; por ahora hay algun que otro post...¡Ande voy a ir a hacer el chorra yo ahora! ¡Ande! (El último es muy divertido)